Bogaty i żebrak

XXVI Niedziela Zwykła

Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu. Lecz Abraham odrzekł: Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać. Tamten rzekł: Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki. Lecz Abraham odparł: Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają. Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą. Odpowiedział mu: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą.Łk 16,19-31

• … człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior (…) żebrak okryty wrzodami… Bywa w naszym życiu tak, że próbujemy tym co zewnętrzne, świecące zasłonić nasze wewnętrzne ubóstwo: egoizm, grzech, słabość. Jak piękny w oczach Bożych jest człowiek pokorny, ten który umie przyznać się do słabości, do wrzodów. Każda ucieczka w “zabawę” zamyka oczy na drugiego człowieka. Każda ucieczka od prawdy zamyka oczy serca z lęku, by przypadkiem nie okazało się, że to ja jestem tym biednym jedynie ubranym w “piękną” szatę zewnętrzną, która zakrywa wiele wrzodów… zakrywa, ale one są. Jaką biedę próbuję u siebie zakryć? Tam gdzie brak miłości, tam zawsze jest ludzka bieda. Czy widzę ludzi, których Pan stawia na mojej drodze? Czy potrafię spojrzeć na nich sercem? Czy potrafię dać im serce? Tylko serce pełne miłości sprawia, że tu na ziemi kruszy się ogromna przepaść między ludźmi. Miłość łączy…
• Łazarz… imię wyryte na obu dłoniach Jezusa (por. Iz 49,16). Na tych dłoniach jest też wyryte moje i Twoje imię… z miłości Boga do ludzi słabych, pokornych i ubogiego serca. Czy moim pragnieniem jest nieść tę Miłość światu, drugiemu człowiekowi? Czy moim pragnieniem jest Niebo?

s. Pia CSS