Płomyki Ducha Świętego w Pacanowie
28 marca 2017
DSCN5579
Spotkanie przy studni w połowie drogi
30 marca 2017

JUBILEUSZ W GATARA – 25 marca 2017 r.

18

W Uroczystość Zwiastowania Pańskiego Wspólnoty misyjne Delegatury naszego Zgromadzenia w Burundi złączyły się we wspólnym Jubileuszowym dziękczynieniu za 25 lat konsekrowanego życia Siostry Natanaeli Worzała Przełożonej Domu zakonnego w Gatara. Niezwykły Jubileusz, niecodzienne świętowanie…

Do Gatara na uroczystą, jubileuszową Mszę Świętą w domowej kaplicy, i na wspólne świętowanie, przyjechały wszystkie Siostry z naszych domów misyjnych. Razem z Naszą Matką Marią Esterą, która aktualnie przebywa w Burundi z racji wizytacji kanonicznej, w łączności z wszystkimi Siostrami naszego Zgromadzenia: w Polsce, w Rzymie, na Ukrainie, podczas Eucharystii dziękowałyśmy Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu za dar życia, powołania i za 25 lat posługi w Zgromadzeniu naszej Siostry Jubilatki.

Niemalże połowa tych lat, bo dokładnie – 12, to wędrowanie za Chrystusem po misyjnych szlakach Burundi. Na co dzień – jak można to zaobserwować – ta wędrówka przybiera kształty wielorakiej posługi: ubogim na Colinach, sierotom, niedożywionym dzieciom. To także troska o siostrzaną Wspólnotę, o Pracowników, o zaopatrzenie domu. To katechizacja i przekazywanie wiedzy tutejszej młodzieży. To nieustanne doświadczanie Bożej Opatrzności, mocy i światła Ducha Świętego.

Dzisiejszy Jubileusz, to czas dziękczynienia Bogu i ludziom, to czas refleksji, a nade wszystko: „ To czas łaski – jak zaznaczyła Nasza Matka w swoim słowie, skierowanym do Sióstr podczas Mszy Świętej. –To czas powrotu do pierwszej miłości, pierwszego zachwytu, pierwszej gorącości serca. To dziękczynienie za to, co było, ale też wezwanie do powrotu do pierwszej gorliwości, to zapalenie na nowo płomienia, który zapłonął podczas pierwszej profesji. To powiedzenie sobie z nową mocą: JESTEM WŁASNOŚCIĄ PANA. To wypowiedzenie na nowo swoich przyrzeczeń Chrystusowi, uświadomienie sobie wartości, piękna i wielkości tego, co się stało podczas naszej konsekracji. To otwarcie się na drugą młodość w miłości”.

Wypowiadając słowa jubileuszowych życzeń, Nasza Matka dodała: „Najdroższa Siostro Natanaelo, Droga Jubilatko – druga młodość zaczyna się po Jubileuszu. Bądź, zatem, zawsze młoda, piękna duchem i miłością. Mama Mukuru – bądź zawsze Matką, Siostrą!”

Niecodzienne świętowanie w Gatara…, – bowiem Srebrny Jubileusz Ślubów S. Przełożonej Natanaeli, obchodzony na afrykańskiej ziemi, złączył się z innym Jubileuszem, a raczej – Jubileuszami. Jak zaznaczył w swej homilii Ks. Emmanuel Ntahomvukiye, Proboszcz Parafii Gatara: „Świętujemy dziś Srebrny Jubileusz Ślubów S. Natanaeli, jubileusz jej «Tak» na łaskę powołania. Nie byłoby jednak dzisiaj tego jubileuszu, gdyby nie było owego «Tak», wypowiedzianego przez cztery Pierwsze Siostry Misjonarki – dwie z nich: Siostra Ancilla Otoka, świętująca dzisiaj także swoje imieniny (nazwana życzliwie przez Ks. Proboszcza: Mama Nyogo = Babcia) i Siostra Terezyta Franus są tutaj wśród nas, dwie inne: S. Ambrozja Burza i S. Anna Bałabańska są w Polsce. Pierwsze Siostry Misjonarki…, które przybyły do Burundi przed 36 laty, dokładnie 25 marca 1981 roku, a do Gatara – w czerwcu 1982 r. (…)

Radujcie się dzisiaj, Drogie Siostry, bo po upływie tylu lat jesteście nadal na właściwej drodze, na drodze waszego «Tak» – odpowiedzi na powołanie do świadczenia miłości miłosiernej za przykładem Waszego Założyciela. Bądźcie szczęśliwe, radujcie się w Panu! Modlimy się za Was, byście na zawsze pozostały wierne waszemu «Tak», wypowiedzianemu na wzór maryjnego «TAK», abyście wytrwały mimo przeciwności. Niech Pan Was Wszystkie błogosławi! Przekazujcie sobie nawzajem Jego błogosławieństwo!”.

Uroczysta Msza Święta, łącząca w sobie niezwykłe Jubileusze, znalazła swoje przedłużenie we wspólnym świętowaniu i radości na krużgankach domu i przy stole w refektarzu. Nie zabrakło kwiatów, uścisków, życzeń, śpiewów przy wtórze tam-tamów. Najmłodsze Siostry Burundyjki przygotowały inscenizację, ukazującą drogę powołania do zakonu Ani – Siostry Ancilli, Marzeny – Naszej Matki i Wiolety – Siostry Natanaeli. A na stole pojawił się jubileuszowy tort!

Siostry Misjonarki, powracając myślami do początków misji, dzieliły się swymi wspomnieniami, przywoływały na pamięć wspólnie przeżyte radości i troski, problemy, z którymi musiały się zmierzyć. Z wielką życzliwością i siostrzaną miłością wspominały te Siostry, z którymi dane im było dzielić misyjny trud, a które, mimo iż teraz są w Polsce, ciągle towarzyszą im modlitwą, duchową bliskością, materialną pomocą. Mimo odległości, jest tutaj coś z tej głębokiej więzi, która łączy chyba wszystkich Misjonarzy.

Korzystając z okazji, nasze Siostry Misjonarki z Burundi, na ręce Naszej Matki, przekazują najserdeczniejsze pozdrowienia i podziękowanie wszystkim Siostrom naszego Zgromadzenia, dobrodziejom misji, tym, którzy w jakikolwiek sposób wspierają dzieło misyjne, za dar modlitwy i wszelkie dobro.

W dniu swego Srebrnego Jubileuszu Siostra Przełożona Natanaela sercem i myślami „powędrowała” z Burundi – poprzez Saharę, Morze Śródziemne, Brukselę – do Polski, pragnąc podziękować wszystkim: Siostrom, Najbliższej Rodzinie i tym, których spotkała na swej drodze.

„Jest dla mnie wielką radością, że mogę świętować ten Jubileusz tutaj, w Burundi, gdzie przeżyłam prawie połowę mojego życia zakonnego. Pragnę w tym dniu całym sercem podziękować Naszej Matce, która reprezentuje całe Zgromadzenie i na Jej ręce wszystkim Siostrom. Dziękuję za modlitwę i duchową bliskość. Wiem, że Siostry w tych dniach są ze mną blisko. Pragnę szczególnie podziękować moim Przełożonym i Siostrom, z którymi byłam na placówkach w Polsce. Dziękuje za pomoc, za modlitwę, duchowe i materialne wsparcie. Chcę, w sposób szczególny, wyrazić moją wdzięczność moim Rodzicom, którzy przekazali mi głęboką wiarę. Dzięki nim mogłam odkryć powołanie zakonne, a potem – powołanie misyjne. Ufam, że Oboje są w Niebie, patrzą teraz na mnie i razem ze mną świętują. Dziękuję także wszystkim moim Bliskim: mojej Siostrze, Bratu, którzy mnie ciągle wspierają duchowo i materialnie, którzy zawsze są ze mną. Cieszę się, że mogę przebywać we Wspólnocie razem z najmłodszymi Siostrami Burundyjkami: Nowicjuszkami, Postulantkami, Kandydatkami. Modlę się za nie, niektóre z nich – to moje uczennice… Każdego dnia powtarzam Panu: Dziękuję za moje powołanie misyjne! AMAHORO – Kochane Siostry, moja Rodzino, Drodzy Przyjaciele misji!”

A my, Tobie, Najdroższa Siostro Jubilatko Natanaelo, i Wam Wszystkim, nasze Kochane Siostry Misjonarki, tutaj w Afryce i w Polsce, pragniemy z serca wypowiedzieć burundyjskim zwyczajem: MURAKOZE CANE, CANE! – Bardzo Wam dziękujemy! NIECH PAN WAM BŁOGOSŁAWI! Modlimy się za Was i jesteśmy z Wami. Druga młodość zaczyna się po Jubileuszach. Niech, zatem, Chrystus nieustannie nas wszystkich duchowo odmładza.

s. Immaculata CSS