Kiedy Bóg zamyka drzwi

X NIEDZIELA C

„Wkrótce potem udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego – jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: «Nie płacz!» Potem przystąpił, dotknął się mar – a ci, którzy je nieśli, stanęli – i rzekł: «Młodzieńcze, tobie mówię wstań!» Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: «Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg łaskawie nawiedził lud swój». I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie” (Łk 7, 11 – 17).

Sugestia do modlitwy:

• Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: «Nie płacz!» – może płaczesz po jakiejś “stracie” – osoby, która była twoim oparciem; zdrowia; idealnego obrazu siebie lub innych; perspektywy sukcesu; nadziei na ziszczenie jakiegoś planu. “Nie płacz” – oczami wiary zobacz przy sobie Jezusa i usłysz Jego słowo, skierowane właśnie do ciebie… Pan – jeśli coś zabiera, to tylko po to, by dać stokroć więcej… “kiedy drzwi zamyka, to otwiera okno…” czy wierzysz w to?
• Potem przystąpił, dotknął się mar – a ci, którzy je nieśli, stanęli – i rzekł: «Młodzieńcze, tobie mówię wstań! – proś Jezusa, aby dotknął także twoich “mar” – czyli tego, co w twoim życiu potrzebuje “wskrzeszenia” – nadziei wbrew nadziei; wiary – w Boga, w siebie i w innych; miłości – potężniejszej niż zniechęcenie i śmierć. Nasz Bóg jest Panem życia i śmierci… a każdej Eucharystii bierze nas za rękę i przeprowadza z naszej śmierci do życia.

s. Maria CSS