Rekolekcje z „ogniem i mieczem”

Ukraina.Pisarówka. Pójdę ja na Zinków ku Sołodkowcom, a jak będę mógł, to dalej – mówił Skrzetuski. – Waćpan, mości namiestniku Podbipięto, idź prosto na dół ku Tatarzyskom; ty, Michale, podejdź pod Kupin, a pan Zagłoba dotrze do Zbrucza koło Satanowa…

Dokładnie w tym historycznym Zinkowie na Podolu, o którym mowa w powyższym cytacie sienkiewiczowskiej „Trylogii” ( Ogniem i mieczem – rozdz.5), odbyły się „rekolekcje ze Słowem Bożym” dla dziewcząt – pod hasłem „Jak kocha Bóg?”. Hasło nijak nie pasujące, ani do ognia, ani do miecza, jedynie przez dodatek „ze słowem Bożym” – może przywodzić Pawłowie skojarzenie Bożego Słowa, ostrzejszego jak miecz obosieczny. Jednakże w tych rekolekcjach, gdzie rekolektantki cały czas obracały się w orbicie przypowieści o Miłosiernym Ojcu, Boże Słowo okazywało się słodsze nad miód i jak balsam kojące. Uczestniczki uświadamiały sobie obraz Boga, jaki noszą w swoich sercach, Boga który jest najczęściej „na podobieństwo” rodziców, nauczycieli, wychowawców i innych ludzi mających na nas wpyw, a następnie w cichej modlitwie w Słowie Bożym odkrywały obraz prawdziwego Boga Ojca, jaki objawia nam Jezus.

Rekolektantki mogły doświadczyć Bożej hojności i miłości także w księdze przyrody, która w Zinkowie o tej porze jest nie bywale piękna – jesienne barwy, łagodne wzgórza, cudne panoramy – wystarczy wyjść parę metrów w górę od kościoła…

A oto, co o rekolekcjach napisały same uczestniczki (przekład z j. ukraińskiego):
– znalazłam tu pokój, jakiego dawno nie doświadczyłam
– chcę zabrać z tych rekolekcji wiarę, nadzieję, miłość, modlitwę, ciszę, hojność, wytrwałość, szczerość
– najważniejszym przeżyciem było dla mnie poznanie „innego” Boga, poznanie Jego miłości
– chcę zabrać ze sobą modlitwę słowem Bożym, chcę więcej i częściej poświęcać czas dla Boga
– chcę zabrać stąd doświadczenie, że dla Boga zawsze jestem ukochanym dzieckiem, że miłość Boża jest nieskończona
– chcę stąd zabrać ciepło, jakie było między nami

Rekolekcje „Jak kocha Bóg?” odbyły się w dniach 21-23 września, dziewczętom towarzyszyła s. Maria Najowicz przy współpracy z Księdzem Proboszczem Krystianem Hajdukiem.

Na końcu słowa wielkiego podziękowania dla Ks. Krystiana Hajduka – Proboszcza Parafii Świętej Trójcy w Zinkowie za otwarte drzwi serca, plebanii, salek katechetycznych, zorganizowanie całego zaplecza i za ponowne zaproszenie na wiosnę. Słowa uznania i wdzięczności także dla Rodziców za troskę o stół, który własnymi rękami zastawiali dla nas suto, jak na weselu.

Słowa wdzięczności również dla Tych Wszystkich, który w różnych zakątkach ziemi swoją modlitwą wspierali te małe, ale ważne duchowe ćwiczenia.

Za wszystko niech Pan będzie uwielbiony!

s.Maria Najowicz CSS