Znajdź nas na naszych kanałach Social Media
Sprawdź najbliższe wydarzenia: Kliknij tutaj
Dołącz do nas: Dowiedz się więcej
Znajdź nas na naszych kanałach Social Media
Sprawdź najbliższe wydarzenia: Kliknij tutaj
Dołącz do nas: Dowiedz się więcej
Święto Oblicza Pańskiego wśród ubogich i samotnych
25 stycznia 2020
Radość w Gatara
4 lutego 2020
Święto Oblicza Pańskiego wśród ubogich i samotnych
25 stycznia 2020
Radość w Gatara
4 lutego 2020

Dzień Życia Konsekrowanego

Drodzy bracia i siostry, w niedzielę, w uroczystość Ofiarowania Pańskiego, obchodzimy Dzień Życia Konsekrowanego. Módlmy się za zakonnice i zakonników, którzy oddają siebie Bogu i braciom w codziennej posłudze według swoich charyzmatów, aby zawsze byli wiernymi świadkami zbawczej miłości Chrystusa. (Papież Franciszek)

2 lutego, w Święto Ofiarowania Pańskiego obchodzimy Dzień Życia Konsekrowanego. To szczególny dzień dla osób konsekrowanych, dlatego pragniemy podzielić się z czytelnikami naszej strony internetowej świadectwami życia charyzmatem duchackim dwóch naszych sióstr.

Niech słowa Papieża Franciszka będą także naszą prośbą o modlitwę za nas.

Świadectwo s. Marioli CSS:

Wstąpiłam do Zgromadzenia sióstr Kanoniczek Ducha Świętego ponad 30 lat temu. Najgłębszym pragnieniem mojego serca było poświecenie życia Bogu z miłości do Niego samego. Miłość była u początku mojej życiowej drogi, dlatego bliski  był dla mnie rys naszej duchowości, który podkreśla działanie Ducha Świętego w indywidualnym życiu oraz  działalności apostolskiej Zgromadzenia. Założyciel Zakonu Ducha Świętego Bł. Ojciec Gwidon  z Montpellier szczególną troską otaczał ubogich, a ubóstwo w jego rozumieniu miało charakter nie tylko materialny, ale też moralny i duchowy. Miłosierdzie okazywać można bliźnim w sposób wytrwały, jedynie wtedy gdy je czerpiemy ze Źródła Bożej Miłości, a taką Miłością jest Duch Święty. Przez kolejne lata życia zakonnego, służąc dzieciom jako przedszkolanka, miałam  świadomość swojej misji życiowej, która jest zakorzeniona w duchackiej tożsamości. Dla mnie priorytetową sprawą jest właśnie  tożsamość, czyli głębokie wewnętrzne przekonanie o tym kim jestem, kto mnie wybrał, kto posłał. Coraz bardziej odkrywam jak wielką duchową intuicję miał nasz Założyciel, kiedy oddał Zakon pod opiekę Ducha Świętego. Duch Święty rzeźbi swoją łaską osoby posłane do świadczenia miłosierdzia  oraz działa w ubogich. Także dzisiaj służba dzieciom, która  jest konkretną formą miłości nie jest możliwa bez zakorzenienia w Bogu i poddaniu Duchowi Świętemu. Zamęt i wszelki „bałagan” tak zewnętrzny i wewnętrzny jest do uporządkowania jedynie dzięki światłu i mocy Bożego Ducha.

Świadectwo s. Julii CSS:

Chrystus odchodząc do Ojca po swoim zmartwychwstaniu obiecuje Ducha Parakleta, Obrońcę i Pocieszyciela, Ojca ubogich, którego działanie polega na kierunkowaniu ku Chrystusowi, a ostatecznie jednoczeniu wszystkiego w Trójcy. Warto zauważyć, że nie bez znaczenia ma dla ojca założyciela zakonu, Gwidona z Montpellier, ukonstytuowanie Domów Ducha Świętego. W ich centrum znajdował się kościół, który tak był połączony z częścią szpitalną, by nawet ci chorzy, którzy nie opuszczali szpitalnych łóżek, mogli uczestniczyć w Eucharystii. Z ogromną wrażliwością troszczył się o życie duchowe swoich podopiecznych przywracając im godność dzieci Bożych.

Ważne jest dla mnie to spojrzenie w przeszłość, sięganie do źródeł charyzmatu Zgromadzenia. Doświadczenie spotkania Jezusa w człowieku potrzebującym, jakie przeżył Gwidon i jakie także ja na swój sposób przeżywam, kształtuje we mnie postawę służby wobec każdego „najmniejszego” brata Chrystusa. Moje powołanie zakonne rozumiem jako wezwanie do udziału w życiu Trójcy, ale również jako otwarcie na człowieka, któremu służę i towarzyszę w drodze ku Chrystusowi.

Staram się je realizować w pracy z dziećmi i młodzieżą. Jest to głównie katecheza w szkole. Ponadto prowadzę grupę „Płomyków Ducha Świętego”, a także wspólnie z katechetami przygotowuję grupę młodzieży do sakramentu bierzmowania. Każde dziecko, i to małe i to dorastające jest dla mnie darem i wyzwaniem. Wiem, że każde jest postawione na mojej drodze przez Jezusa, i że wobec każdego mam być w pewnym sensie oknem na Boga. Jest to fascynujące powołanie: iść razem z drugim człowiekiem ku Chrystusowi i wspierać go ilekroć jego siły słabną. Jestem świadkiem potężnego działania Boga w życiu każdego z nich i to z kolei umacnia moją wiarę i ufność. To dla mnie ogromny zaszczyt, że Duch Święty zaprasza mnie do udziału w misji naszego zgromadzenia.

Więcej świadectw naszych sióstr można znaleźć w zakładce świadectwa
oraz w ostatnim numerze tygodnika Niedziela.

Dzień Życia Konsekrowanego w Archidiecezji Krakowskiej – galeria zdjęć

Dzień Życia Konsekrowanego w bazylice Mariackiej w Krakowie, 2.02.2020