Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie
17 stycznia 2016
„Wertep” z korzeniami
20 stycznia 2016
Panie Jezu Chryste,
Ty nauczyłeś nas, abyśmy byli miłosierni, jak Ojciec nasz niebieski
i powiedziałeś nam, że kto widzi Ciebie, widzi także i Jego.
Ukaż nam Twoje oblicze,
a będziemy zbawieni.
Tak rozpoczyna się oficjalna modlitwa w Jubileuszowym Roku Miłosierdzia. Ten fragment mówiący o Obliczu, jest siostrom duchaczkom szczególnie bliski.
W naszych odnowionych Konstytucjach, zatwierdzonych w 1988 roku, czytamy:
«Hołd Chrystusowi Cierpiącemu oddajemy w drugą niedzielę po Objawieniu Pańskim, czcząc Najświętsze Oblicze Umęczonego Zbawiciela, którego mamy dostrzegać w każdym chorym, cierpiącym i potrzebującym pomocy człowieku. Jest to w naszym Zgromadzeniu tradycyjne święto i „dzień dobrych uczynków”» .
Warto przypomnieć, że kult Najświętszego Oblicza łączy się ściśle z historią Zakonu Świętego Ducha od samych jego początków. Na pierwszej stronicy Księgi Reguły (Liber Regulae), pochodzącej z pierwszej połowy XIV wieku, przedstawiony jest Innocenty III przekazujący czcigodne rekwizyty Braciom i Siostrom Zakonu Ducha Świętego, klęczącym przed nim: Bullę zatwierdzającą Zakon; habit; Księgę Reguły; Czcigodny Wizerunek Najświętszego Oblicza; widoczny jest również podwójny Krzyż, będący godłem Zakonu, podtrzymywany przez anioła.
Obecność Boskiego Wizerunku wśród symboli Zakonu szpitalnego przypomina wielki przywilej tzw. Świętej Stacji, udzielony dla Szpitala Św. Ducha przez Innocentego III. W pierwszą niedzielę po oktawie Objawienia Pańskiego Wizerunek Najświętszego Oblicza, zwany także „Weroniką”, miał być przenoszony w uroczystej procesji z Bazyliki Watykańskiej do kościoła Świętego Ducha de Saxia, gdzie sam papież sprawował Mszę św. w asyście kardynałów i wygłaszał okolicznościową homilię. Wydaje się, że zarządzenie Innocentego III było regularnie wypełniane. Na zakończenie procesji skarbnik papieski rozdawał po trzy denary każdemu z 300 chorych przebywających w Szpitalu Ducha Świętego i po trzy denary dla 1000 ubogich, przybyłych na święto z zewnątrz: na zakup chleba, wina i mięsa. Stąd, dla upamiętnienia tego dobroczynnego gestu, niedziela ta w tradycji Zgromadzenia zwana jest po dziś dzień: „Niedzielą dobrych uczynków”.
„Niedziela dobrych uczynków” to dzień, w którym wpatrując się w Umęczone Oblicze Chrystusa, czynimy gesty miłosierdzia względem współsióstr i tych, których tego dnia Pan postawi na naszej drodze. Miłosierdzie to czyny, słowa, modlitwa… Zachęcamy wszystkich, aby dzisiejszej niedzieli, w Roku Miłosierdzia, rozniecić „wyobraźnię miłosierdzia”, aby zapłonęła. Po co? By zapalać nią innych.
