Pójdź za Mną

XIII Niedziela Zwykła

Gdy dopełniał się czas wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jerozolimy i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i przyszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by Mu przygotować pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jerozolimy. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, a powiemy, żeby ogień spadł z nieba i zniszczył ich?» Lecz On odwróciwszy się zabronił im. I udali się do innego miasteczka. A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz». Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć». Do innego rzekł: «Pójdź za Mną». Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca». Odparł mu: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże». Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu». Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego». Łk 9, 51-62

• Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz. Panie, chcę pójść za Tobą, ale… Które zdanie jest moje? To pierwsze pełne radykalizmu, czy może to drugie – warunkowe? Jeśli to pierwsze – to proś Pana, abyś przy tym zdaniu trwał, a jeśli to drugie, to zastanów się, co wpiszesz po “ale”? Jakie jest Twoje “ale”? I czy rzeczywiście jest ono tak ważne, by odwlec Cię od decyzji pójścia za Chrystusem? A może zauważasz, że w Twoim życiu, w tym momencie, w którym obecnie się znajdujesz pierwsze zdanie ustępuje miejsca drugiemu…? Pytanie – dlaczego?

s. Agnieszka CSS