2007.08.01_18h10
Katechizacja
28 sierpnia 2013
patron3
Patron obrony życia
28 sierpnia 2013

PRO VITA

2007.05.31_13h21

Byłem bezdomny…, byłem spragniony…- prawdziwej miłości…, byłem nagi…- odarty z godności…

Od roku 2006 Siostry Kanoniczki rozpoczęły posługę miłości miłosiernej w Pisarówce na Ukrainie, prowadząc pierwszy na Ukrainie Dom Obrony Życia.

Głównym zadaniem domu jest ratowanie poczętego życia i pomoc kobietom brzemiennym, znajdującym się w ciężkiej sytuacji materialnej, matkom, które nie mają oparcia ani w ojcu dziecka, ani w swoich rodzinach, kobietom, które nie wiedzą, co robić. Zapewniona jest im pomoc duchowa, materialna oraz możliwość spokojnego uregulowania swoich spraw życiowych. Matki, przebywające w naszym domu, często odnajdują także drogę do swoich rodziców, odnawiają więzy rodzinne. Uczą się także odpowiedzialności za swoje życie i życie dziecka. Raz w tygodniu mają możliwość uczestniczyć w katechezie, biorą także udział w nauce śpiewu i w zajęciach plastycznych. Pomagają w prowadzeniu domu i ogrodu. Regularnie jeżdżą z dziećmi do kontroli lekarskiej. W naszym domu często uczą się podstawowych zasad funkcjonowania człowieka, elementarnej kultury. Staramy się pokazać im, że można żyć inaczej niż do tej pory żyły.

Od początku istnienia domu schronienie i pomoc w Domu Obrony Życia znalazło 18 mam w wieku od 14 do 47 lat. Jednorazowo jest możliwość na przyjęcie siedmiu mam z dziećmi.

Dwa razy w tygodniu w kaplicy Domu Obrony Życia podejmowana jest trzygodzinna modlitwa adoracji Najświętszego Sakramentu w intencji obrony życia od poczęcia do naturalnej śmierci. W modlitwie tej uczestniczą nie tylko siostry i kapłani ale także parafianie i nasze podopieczne. Jest to ich wyraźna odpowiedzialność za dzieło podejmowane na terenie parafii, a służące całemu Kościołowi. Intencje tej adoracji obejmują intencje Ruchu „Ewangelia Życia”:

  1. przeproszenie miłosiernego Boga za odrzucony dar życia;
  2. zwiększenie szacunku dla życia każdego człowieka od poczęcia do naturalniej śmierci;
  3. zapewnienie w prawodawstwie wszystkich krajów bezwarunkowego prawa do życia każdego człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci;
  4. wychowanie dzieci i młodzieży do prawdziwej miłości;
  5. prawe życie w małżeństwach i rodzinach zgodnie z Bożym zamysłem.

Jeszcze w trakcie budowy Domu Obrony Życia w Pisarówce parafianie z tej wioski brali udział w modlitwie w obronie życia przed szpitalem we Lwowie. Potem wiele razy uczestniczyli też w modlitwie na oddziale położniczym jednego ze szpitali i byli świadkami jak brzemienne matki zmieniały decyzję. Postanawiały urodzić dziecko, choć przyszły z zamiarem zabicia go. Dziękowały również za modlitwę i rozmowę. Jednym z przykładów może być spotkanie młodej, brzemiennej kobiety i jej matki. Obie były bardzo smutne. Okazało się, że zdecydowały zabić poczęte dziecko. Matka, nosząca pod sercem dziecko, miała zimny, surowy wyraz twarzy. Pomodlono się z nimi i zaczęto rozmowę, podczas której brzemienna kobieta wyszła. Jej matka zgodziła się pojechać do Domu Obrony Życia, aby go zobaczyć. Pojechały obie, obejrzały dom i pomodliły się w kaplicy. Gdy siostry przyniosły posiłek, brzemienna matka powiedziała, że chce urodzić dziecko. Jej twarz była inna, radosna. Potem, po urodzeniu dziecka, zadzwoniła ze szpitala, dziękując za pomoc.

Modlitwa przypomina nam, że w sprawie obrony ludzkiego życia działa Bóg, który daje życie i dla którego nie ma nic niemożliwego. W Pisarówce doświadczyliśmy tego, jak Duch Święty przemienia ludzkie sumienia. Osoby, za które i z którymi razem modliliśmy się zmieniały decyzję, postanawiały ocalić życie. To jest Dobra Nowina. Nie musimy się zgadzać na to, że na świecie zabija się w majestacie prawa tylu niewinnych ludzi. Wystarczy, że odpowiemy na apel Sługi Bożego Jana Pawła II: „Pilnie potrzebna jest wielka modlitwa za życie przenikająca cały świat” (EV 100). Jeśli będziemy się modlić z głęboką wiarą Duch Święty przemieni sumienia ojców, matek, lekarzy, prawodawców i życie będzie ocalone. „Dla Boga nie ma nic niemożliwego” (Łk 1, 37).