Zaproszenie dla Ducha Świętego.
1 czerwca 2014
Imieniny Siostry Dyrektor
2 czerwca 2014

Siedem darów Ducha Świętego

Duch Święty, Trzecia Osoba Boża, jest pierwszym i największym darem Boga dla człowieka. To sam Bóg, który daje się z miłości człowiekowi.

Najpierw w swoim Synu namaszczonym Duchem Świętym, dzięki któremu stał się człowiekiem i przez którego złożył ofiarę przebłagalną za grzechy świata. A potem w Duchu Świętym, którego Ojciec i Syn po-syłają ludziom, aby w ten sposób zawsze być w nich i prowadzić ich przez życie.

Duch Święty obecny w człowieku od chwili Chrztu i jeszcze bardziej poprzez Bierzmowanie i inne Sakramenty, działa w nim i ubogaca go swymi darami. Tradycyjnie wymienia się ich siedem: mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej. Przytoczona lista pochodzi z Iz 11,2–3, gdzie prorok mówi o przyszłym Mesjaszu, że spocznie na Nim „Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej” (Biblia Tysiąclecia, wyd. V, Poznań 2002). W tekście tym, będącym tłumaczeniem wersji hebrajskiej, wymienia się sześć dyspozycji, z których ostatnia, bojaźń Boża, jest powtórzona. W tłumaczenie greckim Starego Testamentu z III–II wieku przed Chrystusem (tzw. Septuagincie) wyrażenie „bojaźń Pańska” przetłumaczono jako „pobożność”, prawdopodobnie po to, aby uniknąć powtórzenia. Wersja grecka została przejęta przez tłumaczenie łacińskie Biblii św. Hieronima z IV–V wieku po Chrystusie (tzw. Wulgatę). Stąd wzięła się liczba siedem, która oznacza pełnię, doskonałość. Przyszły Mesjasz miał być całkowicie napełniony Duchem Bożym, obdarowany pełnią Jego darów. Jezus potwierdził, że to proroctwo Izajasza rzeczywiście na Nim się spełniło: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie” (Łk 4,18).

Odkupiony człowiek zostaje również namaszczony Duchem Świętym i cieszy się pełnią Jego darów. Dary te są dyspozycjami, które czynią człowieka uległym wobec natchnień Bo-żych, otwierają go na obecność i działanie Boże. Co bliżej oznaczają te dary, do czego się odnoszą?

Dar mądrości (hebr. hohma, gr. sofia, łac. sapientia) pozwala dostrzegać Boga i widzieć wszystko w Jego świetle, Jego oczami. Mądrość Boża przeciwstawia się mądrości czysto ludzkiej, ograniczonej do horyzontu doczesnego, do ludzkich tylko kryteriów i dążeń. Dzięki temu darowi człowiek ma spójną wizję świata i życia, w której wszystko ma swoje miejsce i czas, nie gubi ostatecznego powołania i przeznaczenia w Bogu.

Dar rozumu (hebr. bina, gr. synesis, łac. intellectus) umożliwia zrozumieć Boga i czło-wieka, rzeczy i wydarzenia, pojąć ich istotę i znaczenie, a nie tylko ślizgać się po powierzchni, zatrzymywać się na pozorach. Dzięki rozumowi człowiek poznaje rzeczywistość taką, jaka jest, ma wgląd w jej tajemnicę, rozumie jej złożone mechanizmy, powiązania przyczynowo-skutkowe, jej dobre i złe strony.

Dar rady (hebr. eca, gr. bule, łac. consilium) pomaga dokonywać słusznego wyboru w sytuacjach skomplikowanych i niejasnych, rozróżniać, co jest rzeczywistym dobrem, a co złem, co jest większym dobrem, a co mniejszym dla siebie i dla innych. Dzięki temu darowi człowiek nie gubi się w szczegółach, nie waha się bez końca, ale umie podejmować mądre, jednoznaczne decyzje w sprawach wielkich i małych, tak by sensownie przeżywać swoje życie i uczestniczyć coraz bardziej w wiecznym życiu Boga.

Dar męstwa (hebr. gewura, gr. ischys, łac. fortitudo) daje duchową siłę do odważnego wyznawania swoich przekonań i zgodnego z nimi postępowania, nie lękając się zagrożeń i przykrych konsekwencji. Dzięki niemu człowiek może przezwyciężać wewnętrzne opory i zewnętrzne prześladowania aż do oddania życia w imię najwyższych wartości, w imię Chrystusa, tak jak On oddał życie za nas. Może przeciwstawiać się złu, nie uciekając się do prze-mocy, i trwać do końca w dobrym, nie poddając się zmęczeniu i znużeniu.

Dar umiejętności (hebr. daat, gr. gnosis, łac. scientia) to szczegółowa wiedza, która umożliwia wprowadzać w czyn podstawowe prawdy wiary i zasady moralne, posługiwać się dostępnymi środkami, by osiągać wytyczone sobie cele na drodze do Boga. Dzięki temu da-rowi człowiek jest praktyczny i skuteczny w działaniu, radzi sobie w konkretnych sprawach, umie je wykorzystać dla prawdziwego dobra.

Dar pobożności (gr. eusebeia, łac. pietas) pomaga człowiekowi nawiązać relację z Bogiem i wyrażać ją w aktach kultu, ćwiczeniach duchownych i w dobrych uczynkach. Dzięki pobożności całe życie człowieka jest przeżywane w komunii z Bogiem i staje się pieśnią na Jego chwałę, osiągając w ten sposób szczyty świętości.

Dar bojaźni Bożej (hebr. jirat Elohim, gr. fobos Theu, łac. timor Dei) nie oznacza nie-wolniczego strachu przed Bogiem, ale szacunek, respekt, posłuszeństwo wobec Niego, lęk, by Go nie utracić, gdyż jest najwyższą Wartością i Bogactwem, Osobą godną miłości ponad wszystko i tylko w komunii z Nim człowiek może znaleźć prawdziwy pokój i spełnienie.

Dary Ducha Świętego ubogacają i usprawniają człowieka, jego podstawowe władze: ro-zum, wolę i uczucia. Wlewają w serce światło, moc i pokój. Są one potrzebne każdemu, bo bez nich człowiek nie odczyta i nie zrealizuje swego powołania życiowego zgodnie z zamysłem Bożym. Dlatego potrzebna jest nieustanna modlitwa o te dary. Jej przykład dał nam bł. Jan Paweł II, który od dziecka modlił się do Ducha Świętego, zachęcony do tego przez ojca w wieku 10–12 lat. Śladem tej modlitwy jest tekst, który napisał własnoręcznie.

„Duchu Święty, proszę Cię
o dar Mądrości do lepszego poznawania Ciebie i Twoich doskonałości Bożych,
o dar Rozumu do lepszego zrozumienia ducha tajemnic wiary świętej,
o dar Umiejętności, abym w życiu kierował się zasadami tejże wiary,
o dar Rady, abym we wszystkim u Ciebie szukał rady i u Ciebie ją zawsze znajdował,
o dar Męstwa, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie nie mogły mnie od Ciebie ode-rwać,
o dar Pobożności, abym zawsze służył Twojemu Majestatowi z synowską miłością,
o dar Bojaźni Bożej, abym lękał się grzechu, który Ciebie, o Boże, obraża”.
Wytrwała modlitwa Papieża o dary Ducha Świętego przyniosła obfite owoce w jego życiu. Przyniesie także i w naszym, jeśli tak jak on pozostaniemy jej wierni.
W tej modlitwie możemy wzywać wstawiennictwa Maryi, Matki Boga i ludzi, Oblubie-nicy Ducha Świętego, korzystając choćby z wezwań Litanii loretańskiej, z których wiele od-nosi się do Ducha Świętego i Jego darów.
Przybytku Ducha Świętego,
Stolico mądrości,
Matko przedziwna,
Matko dobrej rady,
Wieżo Dawidowa,
Panno roztropna,
Przybytku sławny pobożności,
Matko łaski Bożej – módl się za nami.

Ks. dr Stanisław Wronka

Poznaj też:

Koronkę do Ducha Świętego: https://kanoniczki.pl/koronka-do-ducha-swietego/

Wspólnotę „Przyjaciele Pocieszyciela”: https://kanoniczki.pl/przyjaciele-pocieszyciela/