Prowadzona przez Ducha, cz.5

Duch Święty jest szybszy niż światło.
Pierwsza na mój list odpowiedziała duchaczka. Zadzwoniła do mnie s. Irena i zaprosiła do Krakowa na skupienie dla dziewcząt. Pojechałam, nikomu nic nie wyjaśniając. Umówiłyśmy się na peronie. Gdy pociąg przyjechał, na ławce siedziała siostra zakonna, ale nie była zainteresowana wysiadającymi. Dla pewności zapytałam o jej imię. To nie ta. Nagle spostrzegłam siostrę podążającą z pośpiechem w moim kierunku. Rzeczywiście to była s. Irena. Byłam bardzo życzliwie przez nią przyjęta.
W czasie skupienia miałam okazję porozmawiać z siostrą, uczestniczyć w modlitwach sióstr. Był to dla mnie bardzo trudny czas, czas poszukiwania woli Boga. Ostatecznie podjęłam decyzję, by wstąpić do duchaczek.
st