Młodzież gwidonowa w Białym Dunajcu

JAK KONKRETNIE NIEŚĆ MIŁOSIERDZIE?

To pytanie towarzyszyło Młodzieży Gwidonowej zebranej na rekolekcjach w Białym Dunajcu od 7 do 17 lipca 2016 r. Była to forma przygotowania do Światowych Dni Młodzieży w Krakowie, a także podsumowanie pracy formacyjnej grup młodzieżowych działających zwłaszcza w Chmielniku i w Ustce w oparciu o nasz charyzmat. Jednak w samych rekolekcjach brali też udział młodzi ludzie z Radomia, ze Słupska, z okolic Kielc i Krakowa. Cała grupa rekolekcyjna łącznie z kadrą liczyła 49 osób.

Pomocą w odpowiedzi na pytanie o to jak żyć miłosiernie były codzienne kazania i konferencje prowadzone przez ks. Grzegorza Kilanowicza a także wspólna Eucharystia, możliwość skorzystania z sakramentu pokuty, modlitwa Koronką do Ducha Świętego oraz radosny śpiew. Każdego dnia towarzyszył nam inny uczynek miłosierdzia co do ciała lub co do duszy. Pogłębieniu istoty miłosierdzia służyła praca w grupach, pod przewodnictwem animatorów: braci z Towarzystwa Ducha Świętego: br. Tarasa, br. Leonida, br. Wiktora, sióstr Kanoniczek Ducha Świętego: s. Dominiki i s. Boguchwały oraz p. Kamili. Nad całością czuwała s. Gracjana.

Młodzież miała szansę uczyć się miłosierdzia względem siebie poprzez służenie sobie nawzajem przy posiłkach, sprzątaniu, przygotowaniu pogodnego wieczoru i „coś miłego dla każdego”. Także wyprawy w góry lub na basen były okazją do podzielenia się drożdżówką, napojem, przyjściem z konkretną pomocą chorym, słabnącym, strapionym i smutnym.

Ogromne wrażenie na młodzieży wywarło świadectwo znanego rapera Hioba, który nie tylko dla nas i razem z nami śpiewał ale przede wszystkim podzielił się historią swojego życia, zwłaszcza tym, jak miłosierdzie Boże przemieniło jego życie.

Bracia z Towarzystwa Ducha Świętego poprzez konferencję i scenkę teatralną przedstawili w jaki sposób bł. Gwidon z Montpellier konkretnie realizował uczynki miłosierdzia co do ciała i co do duszy i jak młodzi żyjący w XXI wieku mogą go naśladować.

Z anonimowych wypowiedzi uczestników wynika, że młodzi pragną nieść miłosierdzie w sposób konkretny i codzienny; potrzebują przebaczenia i chcą je dawać. Mają w sobie niesamowity potencjał dobra. To budzi nadzieję.

s. Boguchwała Perlak CSS