Znajdź nas na naszych kanałach Social Media
Sprawdź najbliższe wydarzenia: Kliknij tutaj
Dołącz do nas: Dowiedz się więcej
Znajdź nas na naszych kanałach Social Media
Sprawdź najbliższe wydarzenia: Kliknij tutaj
Dołącz do nas: Dowiedz się więcej
121 ROCZNICA URODZIN
26 sierpnia 2020
Przyjęcie do postulatu na misjach
28 sierpnia 2020
121 ROCZNICA URODZIN
26 sierpnia 2020
Przyjęcie do postulatu na misjach
28 sierpnia 2020

Odeszła do Pana – s. Urszula Kuca CSS

Curiculum vitae:

Siostra Urszula Adela Kuca urodziła się 2 października 1926 r. w Osówce , (ówczesne woj. kieleckie, powiat stopnicki) w rolniczej rodzinie, jako córka Marcina i Kunegundy z domu Sobiegrajów. W 1934 rozpoczęła Szkołę Powszechną w Brzezinach, ukończyła ją w Szydłowie w czerwcu 1939r.

W 1946 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego i równocześnie rozpoczęła naukę w drugiej klasie Prywatnego Trzyletniego Żeńskiego Gimnazjum Krawieckiego Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego w Busku Zdroju, które ukończyła w 1948 roku jako „czeladnik krawiectwa damskiego”. W tym samym roku rozpoczęła nowicjat. Po rocznej formacji w nowicjacie 2 lipca 1949 roku złożyła pierwszą profesję zakonną, natomiast 28 sierpnia 1952 roku śluby wieczyste. W 1950 roku ukończyła Kurs Katechetyczny w Krakowie. Od tego roku przez przez 11 lat pracowała jako wychowawczyni dzieci w przedszkolu na następujących placówkach:  Przedszkole „Caritasu” w Busku Zdroju, Pacanowie Chmielniku, od 1954 jako kierowniczka.  W latach 1962-70 pracowała jako wychowawczyni Zakładzie Wychowawczym dla chłopców w Pacanowie, w latach 1970-79 jako wychowawczyni w przedszkolu zakonnym w Krakowie przy ul. Lotniczej.

W Zgromadzeniu wykonywała też posługę  przełożonej domu w Milówce i zakrystianki w parafii oraz kancelistki w Słupsku i Ustce przez 27 lat do 2006r.

Od 2006 roku ostatnie lata swego życia spędziła w domu nowicjackim w Leżajsku, gdzie jako emerytka na miarę sił pomagała w pracach domowych i służyła siostrom swoimi krawieckimi umiejętnościami, a w ostatnich miesiącach swoim cierpieniem i modlitwą.

Siostrę Urszulę cechowała prostota Bożego dziecka, którą zachowała do końca życia. Promieniowała na wszystkich radością i pogodą ducha. Dusza dziecka, radość serca sprawiały, że Siostra Urszula odnajdywała się w pracy wychowawczej z dziećmi. Miała charyzmatyczne podejście do dzieci, była przez nie lubiana i ceniona przez rodziców. Pełna osobistej kultury i promieniująca osobistym kontaktem z Bogiem, oddziaływała apostolsko pracując długie lata jako kancelista. W cierpieniu i chorobie cechowała ją dziecięca ufność pokładana w Panu, wierność Bogu do końca i głęboka wiara.

Odeszła do Pana dnia 23 sierpnia 2020 w 94 roku życia, przeżywszy w Zgromadzeniu Sióstr Kanonicze Ducha Świętego 74 lata.

Pogrzeb:

S. Urszula Kuca zmarła o godzinie 19.40 w szpitalu, gdy w tym samym czasie Siostry zebrane w Wieczerniku rekolekcyjnym śpiewały podczas Komplety kantyk Symeona. Siostra odeszła do Pana spokojnie cierpliwie znosząc dolegliwości wieku starczego.  Pogrzeb s. Urszuli odbył się dnia 26.08.2020 r. w Uroczystość N.M.P. Częstochowskiej w Bazylice OO. Bernardynów w Leżajsku. Uroczystości pogrzebowej przewodniczył o. Serafin Suda, a w koncelebrze byli o. Rufin Kyc i o. Efrem Obruśnik. W pogrzebie śp. s. Urszuli uczestniczyła Przełożona Generalna m. Kazimiera Gołębiowska, siostry ze wspólnoty Leżajskiej, a także siostry z innych wspólnot. W pogrzebie uczestniczyła również Rodzina zmarłej. Homilię w czasie pogrzebu wygłosił o. Serafin Suda, który między innymi mówił:

„Obecność trumny z ciałem zmarłej s. Urszuli pomaga nam w szukaniu odpowiedzi na pytanie: po co żyję?, jak realizuję swoje powołanie? A zmarła mówi dzisiaj do każdego z nas, że: Żyjesz po to, aby przyjść do domu Ojca, jak pielgrzym do Ziemi Świętej, pielgrzym do domu Ojca, który jest w Niebie. Uważajcie więc, moi kochani, zebrani tu dzisiaj na moim pogrzebie. Otóż chcę Wam powiedzieć, że do domu Ojca nie jedzie się wagonem sypialnym z założonymi rękami i zamkniętymi oczami. Czy słyszycie mnie moi najbliżsi, moje kochane Współsiostry? Do domu Ojca idzie się piechotą. Idąc trzeba dźwigać bagaże różnorodnych ludzkich bied. Potrzebna jest też radość z zarabiania na chleb i dach nad głową. Należy starać się wspierać wszystkich napotykanych na drodze, w miarę swoich swoich sił i zdolności. Idąc do domu Ojca, trzeba mieć oczy otwarte i radować się każdym okruchem szczęścia, piękna i dobra. INNYCH SENSÓW NIE WIDZĘ! Śp. s. Urszula zwraca się do nas z prośbą: Proszę was wszystkich, którzy jesteście na moim pogrzebie, starajcie się żyć mądrze tak, aby nikt z was nie musiał powiedzieć przy jego końcu: ZMARNOWAŁEM  ŻYCIE, ZMARNOWAŁEM ŻYCIE!”

Zmarła s. Urszula została otoczona wieńcem naszych serc, które kierują do Boga modlitwę, by te narodziny dla Nieba, stały się posiewem dobra dla całego naszego Zgromadzenia . 

DOBRY JEZU, A NASZ PANIE, DAJ TEJ SŁUŻEBNICY WIECZNE ODPOCZYWANIE. AMEN.